‘M’n grootste woonwens: tussen de mensen zijn’
Tekst en beeld: Moon Saris, maart 2024
Annemoon Brans (65) is net verhuisd naar een woongemeenschap in Vleuterweide. Ze voelt zich er al helemaal thuis.
Annemoon woonde vijftien jaar in Houten en gaf scheikunde op een school in Culemborg. Toen haar drie kinderen kort na elkaar uitvlogen, kon ze zelf ook verkassen. Naast haar school was een woongroep voor ouderen. Dat leek haar wel wat. Maar ze vond het er op dat moment nog te vroeg voor.
Hoe gaat dit als ik ouder word?
Ze belandde in Vleuten-Dorp, in een maisonnette boven winkels. Een mooie plek ook om haar ambitie waar te maken: Autistep, waarmee ze jongeren met autisme begeleidt om zich makkelijker door hun havo/vwo én hun dagelijks leven te bewegen.
Een prettige woning, met een fijne buurvrouw. Maar ze miste iets. “Het contact met de andere buren ging niet veel verder dan gedag zeggen. Heel jammer.” Wat haar aan het denken zette: “De buurvrouw kreeg een hernia. Ik haalde de krant, zij kon de trap niet af. Er was geen lift. Ik dacht: hoe gaat dit als ik ouder word?”
Open dag
Ze dacht weer aan de woongroep in Culemborg. “Ik ben graag tussen de mensen, mijn grootste wens op woongebied.” Ze had al ontdekt dat er in de buurt een woongemeenschap was, in De Scheg in Vleuterweide, voor 55+-plussers. Toen ze hoorde van de open dag nam ze een kijkje. “Ik heb meteen een inschrijfformulier ingevuld. Ik dacht dat het wel even zou duren, maar ik was razendsnel aan de beurt.”
Verlegen om verjonging
De woongemeenschap zit, zo bleek, dringend verlegen om verjonging. Ze zoeken voor ruimtes die vrijkomen mensen tussen de 55 en 70 jaar. Ook stellen. Belangrijkste voorwaarden: samen willen leven in een gemeenschap en in aanmerking komen voor sociale middenhuur.
Mensen vragen Annemoon vaak of ze niet te jong is voor zo’n woongroep. “Maar ik ben juist blij dat ik de kans kreeg er te gaan wonen nu ik zelf de regie (nog) kan voeren en ik ten volle kan profiteren én bijdragen aan de groep. Als je wacht tot het nodig is, ben je te laat.”
Een en al warmte
‘Aan de beurt’ betekent trouwens niet dat je meteen een huis hebt. Je draait eerst een jaartje mee. Ofwel: je komt af en toe naar een koffieochtend, borrel of andere activiteit en leert je buren vast kennen. “Als je er niet altijd bij bent, word je echt niet scheef aangekeken. Zeker niet als je nog werkt, net als ik.”
Drie maanden geleden verhuisde ze. “Op de oude plek vroeg niemand of ze konden helpen. Daar heb je dan tien jaar gewoond…” Op de nieuwe plek kreeg ze de nodige hulp, ook van haar nieuwe buren. “Het was een en al warmte. De een hielp met poetsen, de ander met gordijnen ophangen. Zo fijn!”
Ruimte voor de (klein)kinderen
Autistep verhuisde niet mee. “Daar huur ik in Vleuten-centrum een ruimte voor. Ik zag voorheen het nut niet zo van scheiden van werk en privé, maar nu vind ik het prettig dat ik m’n werk daar kan laten.”
Nu ze binnenkort oma wordt, past op de tweede slaapkamer naast haar bureau een bedje voor de baby van haar middelste dochter. “De hele woongroep is al babydekentjes aan het breien.” Haar twee andere kinderen, ieder met forse beperkingen, wonen in een kleinschalige woonvoorziening en komen beiden eens in de maand een weekend, om de beurt. “De groep reageert heel open op ze. Ik was hier niet komen wonen als er bezwaar was tegen mijn kinderen. Die horen bij mij, zo simpel is het.”
Precies de juiste mix
Ze heeft het uitstekend naar haar zin. Het belangrijkste voor haar: ze kijken naar elkaar om. Als goede buren. “Het is niet de bedoeling voor elkaar te mantelzorgen. Gezelschap, een luisterend oor, wat ondersteuning bij de boodschappen en zo, dat kunnen we elkaar bieden.” Ze onderneemt geregeld activiteiten met medebewoners.
“Je kunt altijd aanspraak hebben. Maar je kunt je ook terugtrekken in je eigen appartement of met iemand anders op stap. Niemand is beledigd als je met ‘graag een andere keer’ reageert op een appje dat ze koffie gaan drinken. Al is het natuurlijk gezellig én belangrijk voor de gemeenschap dat je er geregeld bij bent. Het is precies de juiste mix tussen op jezelf en samen. Ik voel me hier helemaal thuis.”